Tantes schenkingsbeleid

Hoe gaat Tante eigenlijk met schenkingen om? Hoe kan het dat een geschonken boek een dag later niet meer in het bastion staat? Waarom plakt Tante stickers in de boeken? Allemaal begrijpelijke vragen. Tante zal proberen enig licht te scheppen in de duisternis die mogelijk bij de een of ander ontstaat of al is ontstaan.

Om te beginnen die stickers. De bedoeling daarvan is tweeledig. Eerst en vooral wil Tante ten koste van alles voorkomen dat haar boeken handelswaar worden. Ze denkt dat het merken van de boeken daarbij kan helpen. Verder hoopt Tante dat vermelding van haar adresgegevens voorin elk boek leidt tot reacties en discussies. Dat blijkt vooralsnog een ijdele hoop, maar wat niet is, kan natuurlijk altijd nog komen.

Uit het voorgaande mag duidelijk zijn dat stickers plakken het eerste is dat Tante doet met een geschonken boek. Komt het daarna dan meteen automatisch in het bastion te staan? Nee. Hoewel het bastion plaats biedt aan misschien wel twee- of driehonderd boeken, heeft Tante besloten het dagelijks aanbod te beperken tot maximaal zeventig. Om niet te snel door de voorraad heen te zijn, maar nog meer om de schade binnen de perken te houden als enig onheil het bastion zou treffen.

Een tweede reden waarom het even kan duren voordat een geschonken boek in het bastion opduikt, is dat Tante streeft naar een zo gevarieerd mogelijk aanbod. Dus als de voorraad het toelaat zowel romans als kinderboeken als reisgidsen als voetbalboeken als thrillers als chicklits als strips als doktersromans als breiboeken als …
Doet zich een overaanbod voor van een bepaalde categorie dan verdwijnen de betreffende boeken tijdelijk in depot, uiteraard met de nadruk op ‘tijdelijk’.

Ten slotte: voor Tante is een boek een boek, elke categorie is haar even lief. Van kwaliteitsoordelen houdt ze zich graag verre. Tante is er namelijk van overtuigd dat haar publiek oud en wijs genoeg is om zelf te bepalen wat het leest.